กำลัง Load รูปจาก Instagram ของ นุ้ย เกศริน กรุณารอสักครู่
@nuikessarin_dc : หลวงพ่อสุดใจ ทันตมโน...พระอริยะผู้แสดงธรรมะขั้นสูงอย่างองอาจและยิ่งใหญ่ที่สุด...ด้วยการปฏิบัติให้เห็นเป็นวาระสุดท้าย เป็นสิ่งที่ใจสั่นสะเทือนสุดประมาณมิได้และน้อมกราบศิโรราบในองค์ธรรมอันยิ่งใหญ่ที่หลวงพ่อสุดใจสอนเป็นครั้งสุดท้าย...เมื่อได้ยินเรื่องราวอันอาจหาญขององค์หลวงพ่อสุดใจจากผู้ใกล้ชิด ไฟโหมรุกและไหม้ลามรวดเร็วที่กุฏิหลวงพ่อ ตอนนั้นเวลาประมาณบ่ายสอง ซึ่งเป็นเวลาที่หลวงพ่อปฏิบัติสมาธิในกุฏิ....ท่ามกลางเสียงดังอื้ออึงเรียกหลวงพ่อแลพระอีกหลายรูป กำลังพังประตู งัดแงะประตู หน้าต่างเพื่อเข้าไปช่วยหลวงพ่อจนมือพุพอง เนื้อฉีกขาดเลือดไหลอาบ...แต่ก็เข้าไปไม่ได้ เพราะกลอนประตูหน้าต่างที่ถูกล็อคเอาไว้อย่างแน่นหนาและครอบด้วยเหล็กดัด...เสียงตอบจากหลวงพ่อสุดใจว่า “อื้อ” คำเดียวที่ตอบกลับพระลูกศิษย์ หลายรูปรีบปีนต้นไม้ดูหลวงพ่อด้วยความเป็นห่วง...ภาพที่ปรากฏภายในกุฎิคือ องค์หลวงพ่อสุดใจกำลังเข้าสมาธิในท่านั่งขัดสมาดสุขุมนิ่งไม่ไหวติงในกุฎิท่ามกลางคลื่นเปลวเพลิงและควันไฟที่ขณะนั้นแทบจะกลืนกินทุกสิ่งไปแล้ว ทุกอย่างกระพือสั่นไหว มีเพียงร่างองค์หลวงพ่อนั่งสมาธินิ่งไม่ไหวติง... ภาพคำสอนของท่านค่อยๆไหลเข้ามา ”จงอย่ากลัวตาย” หลวงพ่อคอยย้ำเตือนเสมอว่า "...ให้หมั่นทำความดีเอาไว้เรื่อยๆเป็นนิสัย อย่าประมาท เมื่อถึงวันสุดท้ายของชีวิตแล้ว เราก็จะไม่กลัวตาย เพราะเรารู้แล้วนี่ว่าเมื่อตายแล้ว เราจะไปอยู่ไหน เพราะฉะนั้นไม่ต้องกลัวตาย...” หลายคนอาจสงสัยว่าเหตุใดท่านไม่หนี?...หรือไฟอาจจะลุกลามเร็วมากจนหนีไม่ทัน? แต่การที่พระอริยะ ผู้มีญาณบารมีขั้นสูงระดับนี้ เป็นไปได้หรือที่จะไม่รู้วาระของตัวเอง และที่สำคัญกว่านั้นคือ เมื่อรู้แล้ว จะผัดผ่อนหลีกหนี หรือ จะเผชิญหน้าอย่างองอาจที่ไม่ยอมอ่อนข้อต่อกิเลส คือ ความกลัว แลแสดงธรรมอันยิ่งใหญ่ให้เห็นถึงกฏแห่งไตรลักษณ์ “อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา” ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ให้ประจักษณ์เห็นว่า บุตรแห่งตถาคต ที่เริ่มต้นด้วยการปฏิบัติและจบลงด้วยการปฏิบัติธรรมจนลมหายใจสุดท้าย นี่คือคำสอนอันยิ่งใหญ่ที่ลึกสุดใจของข้าพเจ้า... ด้วยกาย วาจา ใจ กรรมอันใดที่ลูกหลานได้ล่วงเกินประมาทพลาดพลั้งต่อองค์หลวงพ่อ ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี ตั้งใจก็ดี ไม่ได้ตั้งใจก็ดี ตั้งแต่อดีตชาติจวบจนถึงปัจจุบันชาติ ลูกขอกราบขมาอภัยโทษทั้งปวงนั้น บุญกุศลอันใด ธรรมอันใดอันหลวงพ่อได้รู้แ